Polichlorek winylu (PCW) to polimer polimeryzowany przez monomer chlorku winylu (VCM) w nadtlenku, związku azowym i innych inicjatorach lub zgodnie z mechanizmem polimeryzacji wolnorodnikowej pod wpływem światła i ciepła. Homopolimer chlorku winylu i kopolimer chlorku winylu są zbiorczo określane jako żywica chlorku winylu.
PCW był niegdyś największym na świecie tworzywem sztucznym o uniwersalnym zastosowaniu, szeroko stosowanym. Jest szeroko stosowany w materiałach budowlanych, produktach przemysłowych, artykułach codziennego użytku, skórze podłogowej, płytkach podłogowych, sztucznej skórze, rurach, przewodach i kablach, folii opakowaniowej, butelkach, materiałach spieniających, materiałach uszczelniających, włóknach i tak dalej.
Ze względu na zakres zastosowania, PVC można podzielić na: żywicę PVC ogólnego przeznaczenia, żywicę PVC o wysokim stopniu polimeryzacji oraz usieciowaną żywicę PVC. Żywica PVC ogólnego przeznaczenia powstaje w wyniku polimeryzacji monomeru chlorku winylu pod wpływem inicjatora. Żywica PVC o wysokim stopniu polimeryzacji odnosi się do żywicy polimeryzowanej poprzez dodanie środka wzrostu łańcucha w systemie polimeryzacji monomeru chlorku winylu. Żywica PVC usieciowana to żywica polimeryzowana poprzez dodanie środka sieciującego zawierającego dien i polien do systemu polimeryzacji monomeru chlorku winylu.
Ze względu na metodę otrzymywania monomeru chlorku winylu, można je podzielić na metodę węglika wapnia, metodę etylenową i metodę importowanego (EDC, VCM) monomeru (tradycyjnie metodę etylenową i metodę importowanego monomeru określa się łącznie jako metodę etylenową).
Czas publikacji: 07-05-2022