Dostępne są dwa główne rodzaje polipropylenu: homopolimery i kopolimery. Kopolimery dzielą się dalej na kopolimery blokowe i kopolimery losowe.
Każda kategoria lepiej pasuje do określonych zastosowań niż inne. Polipropylen jest często nazywany „stalą” przemysłu tworzyw sztucznych ze względu na liczne sposoby jego modyfikacji lub dostosowania do konkretnego celu.
Zazwyczaj osiąga się to poprzez dodanie do niego specjalnych dodatków lub poprzez produkcję w bardzo specyficzny sposób. Ta zdolność adaptacji jest kluczową cechą.
Homopolimer polipropylenuto gatunek ogólnego zastosowania. Można go traktować jak domyślny stan materiału polipropylenowego.Kopolimer blokowypolipropylen ma jednostki komonomerowe ułożone blokowo (czyli według regularnego wzoru) i zawiera od 5% do 15% etylenu.
Etylen poprawia pewne właściwości, np. odporność na uderzenia, podczas gdy inne dodatki poprawiają inne właściwości.
Kopolimer losowypolipropylen – w przeciwieństwie do blokowego kopolimeru polipropylenu – ma jednostki komonomeru ułożone w nieregularny lub losowy sposób wzdłuż cząsteczki polipropylenu.
Zazwyczaj zawierają od 1% do 7% etylenu i wybierane są do zastosowań, w których pożądany jest produkt bardziej plastyczny i przejrzysty.
Czas publikacji: 05-12-2022