Polietylen jest powszechnie klasyfikowany do jednego z kilku głównych związków, z których najpopularniejsze to LDPE, LLDPE, HDPE i polipropylen o ultrawysokiej masie cząsteczkowej. Inne warianty to polietylen średniej gęstości (MDPE), polietylen o ultraniskiej masie cząsteczkowej (ULMWPE lub PE-WAX), polietylen o dużej masie cząsteczkowej (HMWPE), polietylen usieciowany o dużej gęstości (HDXLPE), polietylen usieciowany (PEX lub XLPE), polietylen o bardzo małej gęstości (VLDPE) i polietylen chlorowany (CPE).
Polietylen o niskiej gęstości (LDPE) to bardzo elastyczny materiał o unikalnych właściwościach płynięcia, dzięki czemu nadaje się szczególnie do produkcji toreb zakupowych i innych zastosowań w produkcji folii z tworzyw sztucznych. LDPE charakteryzuje się wysoką ciągliwością, ale niską wytrzymałością na rozciąganie, co w praktyce przejawia się jego skłonnością do rozciągania się pod wpływem naprężeń.
Liniowy polietylen o niskiej gęstości (LLDPE) jest bardzo podobny do LDPE, ale oferuje dodatkowe korzyści. W szczególności właściwości LLDPE można modyfikować poprzez modyfikację składników receptury, a cały proces produkcji LLDPE jest zazwyczaj mniej energochłonny niż w przypadku LDPE.
Polietylen wysokiej gęstości (HDPE) to wytrzymałe, umiarkowanie sztywne tworzywo sztuczne o strukturze krystalicznej polietylenu, HDPE i kosza na śmieci. Jest często stosowany w produkcji kartonów na mleko, detergentów do prania, koszy na śmieci i desek do krojenia.
Polietylen o ultrawysokiej masie cząsteczkowej (UHMW) to niezwykle gęsta odmiana polietylenu, której masa cząsteczkowa jest zazwyczaj o rząd wielkości większa niż HDPE. Można go formować w nici o wytrzymałości na rozciąganie wielokrotnie większej niż stal i jest często stosowany w kamizelkach kuloodpornych i innym sprzęcie o wysokiej wydajności.
Czas publikacji: 21-04-2023